home-page
Deel op facebook

Fase 2: Belevingsonderzoek bij kinderen en jongeren

In het najaar van 2023 voerden we een belevingsonderzoek bij kinderen en jongeren. Tijdens dit belevingsonderzoek gingen we aan de hand van verschillende methodieken in gesprek met 289 kinderen en jongeren over de prioritaire uitdagingen die we in fase 1 geformuleerd hebben. Het doel was niet om een statistisch representatief onderzoek te voeren, maar wel een diepgaand, kwalitatief onderzoek waarbij we de ervaring van kinderen en jongeren over bepaalde thema’s en problematieken wilden onderzoeken. We vroegen hen zelf hoe ze de uitdagingen om Keerbergen kindvriendelijker te maken zouden aanpakken. Ze zijn tenslotte zelf expert over hun eigen leefwereld en dus best geplaatst om er invulling aan te geven. 

Klik hier voor het eindrapport met alle onderzoeksresultaten. Een greep uit de voornaamste conclusies:

  • Uitdaging 1: Kinderen en jongeren kennen en maken gebruik van veilig bereikbare ontmoetingsplekken waar ze zich goed en welkom voelen.

      • Volgens jongeren zijn er in Keerbergen behalve het sportcomplex niet veel plekken waar ze kunnen sporten of afspreken met vrienden.


 

      • Een goede plek om te spelen, sporten of met vrienden af te spreken moet volgens jongeren aan deze voorwaarden voldoen:
          • Er is privacy en ze hebben niet het gevoel dat ze in de gaten worden gehouden.
          • Het mag er niet te druk zijn, maar tegelijkertijd ook niet té afgelegen. De aanwezigheid van peers is meestal geen probleem, die van personen met gezag (ouders, leerkrachten, ...) wel.
          • Jongeren vinden rust belangrijk.
          • De ideale plek is volgens jongeren groot, autovrij en heeft een ruimtelijk en groen gevoel. 
          • Daarnaast nodigt de plek bij voorkeur ook uit om te sporten of te spelen.
          • Een goede plek moet goede zitmogelijkheden hebben en bescherming bieden tegen wind en regen of felle zon. 
          • Een winkel of andere plek waar ze eten en/of drinken kunnen halen in de buurt is een must. Hier signaleren jongeren ook een nood aan budgetvriendelijkere opties.

      • Jongeren geven aan dat het druk is in Keerbergen en het lijkt alsof ze moeite hebben om in onze gemeente een geschikte plek te vinden waar ze kunnen afspreken met vrienden of gewoon even alleen kunnen zijn. Die drukte leidt soms tot onbegrip en conflictsituaties en maakt dat ze zich niet altijd welkom voelen in Keerbergen. 



      • Jongeren geven daarnaast ook aan dat zo goed als alle plekken waar ze graag komen zich op dit moment in het centrum van Keerbergen bevinden. Dat is voor sommige jongeren een heel eindje van huis en aangezien de fiets hun primaire vervoersmiddel is ook niet altijd even handig. Bovendien valt er op de meeste plekken helemaal niets te beleven voor jongeren en zijn ze vragende partij voor meer plekken met actiemogelijkheden.

 

  • Uitdaging 2: Kinderen en jongeren weten bij wie ze terecht kunnen met al hun vragen en maken er gebruik van zonder drempels te ervaren.

      • Jongeren vertelden ons dat ze in eerste instantie aankloppen bij familie of vrienden wanneer ze ergens mee zitten. Om te dúrven praten, is er alleszins vertrouwen nodig.
        Dé plek waar dat vertrouwen duidelijk ontbreekt, is de school en alles wat daarmee verbonden is. Uit de gesprekken is duidelijk gebleken dat heel veel jongeren op school niet over hun problemen willen praten uit angst voor de gevolgen, meer problemen, raar bekeken worden door zowel leerkrachten als klasgenoten en vrienden, vrees dat alles door leerkrachten of leerlingenbegeleiders wordt doorverteld aan hun ouders, enzovoort. 



      • Het valt op dat jongeren de bestaande hulpverleningsmogelijkheden niet of niet goed kennen. Bovendien geven ze aan dat het aanbod zodanig vernipperd en verwarrend is dat ze door de bomen het bos niet meer zien. Daar kan de school volgens hen wel een rol in spelen: jongeren vinden de lessen over het thema mentaal welzijn op dit moment immers niet diepgaand genoeg en zouden daar graag meer en op een andere manier over willen leren.





      • Jongeren vinden het niet oké dat zo goed als alle hulpverleningsinstanties voor hun doelgroep zich op een grote afstand van Keerbergen bevinden en stellen zich veel vragen bij de bereikbaarheid van die instanties. Ze geven aan dat het onder andere daardoor zonder hulp van ouders eigenlijk onmogelijk is om bepaalde problemen of bezorgdheden te bespreken of aan te pakken, terwijl het soms over zaken gaat die ze niet met hun ouders willen bespreken. 



      • Wat kan de gemeente Keerbergen in dit verhaal betekenen? Volgens jongeren alvast geen gemakkelijke vraag, want in eerste instantie leggen ze de link niet tussen mentaal welzijn en het gemeentebestuur. Ook hier speelt een gebrek aan vertrouwen in de gemeente of afgevaardigden vanuit de gemeente als vertrouwenspersoon. Jongeren geven wel aan dat de gemeente zich kan opstellen als facilitator en minstens de gelegenheid kan creëren om gemakkelijker contacten te leggen, zowel voor jongeren onderling als tussen jongeren en hulpverleners. Hierbij wordt ook de oprichting van een jeugdhuis als veilige jongerenplek gesuggereerd.




  • Uitdaging 3: De gemeente is een open boek en kinderen en jongeren mogen mee het verhaal schrijven.

      • Zowel kinderen als jongeren geven aan dat ze nog veel waarde hechten aan offline communicatie. Zo halen ze hun informatie uit flyers en affiches op plaatsen waar ze vaak komen, via drukwerk of situaties die ze tegenkomen in het straatbeeld en via hun leerkracht, klasgenoten, vrienden, ouders of andere familieleden. 



      • De jeugdraad blijkt niet gekend bij de jongeren die deelnamen aan het belevingsonderzoek. Sommigen weten wat het is, anderen ook dat Keerbergen er eentje heeft, maar niemand van de gesproken jongeren kon uitleggen wat een jeugdraad precies betekent in of voor Keerbergen.



      • Zowel kinderen als jongeren vinden het op dit moment moeilijk om in te schatten hoe ze zelf iets kunnen betekenen in en voor Keerbergen. Maar: het is niet omdat ze niet weten hoe ze precies iets kunnen bijdragen, dat ze het niet belangrijk vinden dat ze betrokken worden bij het gemeentelijk beleid. Kinderen en jongeren vinden het net heel belangrijk dat ze hun mening mogen geven over zaken die hen aanbelangen. 



Deel op facebook